De impact van stijgende groothandelsbrandstofprijzen op de elektriciteitsprijzen in Queensland (en de rest van Australië)

De gereguleerde elektriciteitsprijzen zullen volgend jaar stijgen in Queensland, en de CO2-belasting en andere steunprogramma’s voor hernieuwbare energie worden algemeen gezien als de belangrijkste reden voor deze stijgingen. In een scenario zonder CO2-belasting zouden deze prijzen feitelijk in mindere mate stijgen, maar het verzet tegen de impopulaire wet lijkt velen blind te hebben gemaakt voor een andere realiteit: de gasprijzen stijgen en zullen waarschijnlijk blijven stijgen, ongeacht of dit gebeurt. een CO2-belasting of niet.

De drie belangrijkste rechtvaardigingen voor de komende prijsstijgingen (afgezien van de CO2-belasting) die in het QCA-rapport worden aangehaald, zijn groothandelsbrandstofprijzen, het teruglevertarief voor zonne-energie van de overheid en netwerkverbeteringen. Van deze drie lijkt de eerste de minste aandacht te hebben getrokken. Maar het is misschien wel de meest kritische factor die de elektriciteitsprijzen op de lange termijn beïnvloedt. Queensland is de afgelopen jaren steeds afhankelijker geworden van de opwekking van aardgas, dankzij een hausse in de productie.

Hoewel er uiteraard veel factoren zijn die de elektriciteitsprijzen beïnvloeden, en de groothandelsprijzen voor brandstof er slechts één van zijn, is het duidelijk dat brandstofvrije technologieën zoals zonne-energie en windenergie niet in dezelfde mate worden beïnvloed door de stijgende opwekkingskosten als aardgas. – vooral wanneer rekening wordt gehouden met de effecten van de vraag op de internationale markten. Als de groothandelsprijzen voor gas nu al de elektriciteitsprijzen voor de inwoners van Queensland opdrijven, hoe zullen de prijzen er dan over twintig jaar uitzien, vooral vergeleken met de kosten van het opwekken van elektriciteit met behulp van technologieën waarvan de brandstofkosten niet fluctueren en waarvan de inbedrijfstellingskosten blijven stijgen? omlaag?

Dit is geenszins een probleem dat beperkt blijft tot Queensland. Zoals een vertegenwoordiger van een netwerkbedrijf opmerkte in een recent hoofdartikel van RenewEconomy, zijn er grote veranderingen gaande in de elektriciteitssector als geheel, en niemand weet zeker hoe de zaken er in 2030 uit zullen zien. Niettemin hebben een aantal industrie- en overheidsinstanties gespeculeerd over de vorm die de elektriciteitsindustrie en haar infrastructuur de komende twintig tot dertig jaar zullen aannemen, en in de meeste gevallen spelen hernieuwbare technologieën een belangrijke rol. Het National Transmission Development Plan van de Australische energiemarktbeheerder (AEMO) gaat er bijvoorbeeld van uit dat in 2024 alle nieuwe elektriciteitsopwekkingscapaciteit uit hernieuwbare energie zal komen – voornamelijk windenergie, gevolgd door zonne-energie op utiliteitsschaal en een klein deel biomassa. De CSIRO is van mening dat hernieuwbare energie zeker een veel grotere rol zal spelen in een breed scala aan mogelijke toekomstscenario’s. CitiBank wijst erop dat het geen kwestie van keuze zal zijn of hernieuwbare energie of maar dat de technologieën elkaar zullen ondersteunen in een toekomstige energiemix. Dit alles vormt een aanvulling op eerdere rapporten van onderzoeksbureaus als McKinsley en Goldman Sachs, om er maar een paar te noemen, die soortgelijke optimistische voorspellingen hebben gedaan over de toekomst van hernieuwbare energie.

Afbeelding via QCA