Energiealternatief: gratis energie

Er is veel discussie geweest over wat gewoonlijk “gratis” energie wordt genoemd – energie die zogenaamd, met echte innovatie, rechtstreeks uit de atmosfeer kan worden aangetrokken, en ook in een echt overvloedige voorraad. Argumenten gaan over de vraag of er goede dingen zijn of niet, hoeveel het daadwerkelijk zou kosten om ze te gebruiken, en ook, als die er zijn, of ze echt genereus en effectief zijn zoals geconstrueerd door voorstanders van r & du deze potentiële alternatieve energiebron.

Wanneer iemand de uitdrukking “gratis energiebron” hoort, leren ze misschien over een van de vele verschillende concepten. Dit zou kunnen wijzen op een hulpmiddel voor het verzamelen en verzenden van kracht uit een bron die door orthodox wetenschappelijk onderzoek niet wordt erkend; een gadget dat absoluut gratis energie verzamelt; of een voorbeeld van een fantastische machine voor continue beweging.

Het spreekt vanzelf dat de eeuwige bewegingsbeweging – een apparaat dat voor het leven loopt, eenmaal geactiveerd, dus het heeft nooit eerder energie nodig gehad en zal nooit zonder stroom komen te zitten – onmogelijk is. Het is echter niet zo eenvoudig om te beweren dat een volledig nieuwe technologie voor het gebruik van energie die in de atmosfeer “zweeft”, onmogelijk is. Nieuwe innovaties vervangen voortdurend oude door kansen die gewoon “onmogelijk” waren. Het gebruik van de kracht van atomen om aanzienlijke hoeveelheden energie te leveren, was tot de jaren veertig ‘moeilijk’. Reizende mensen waren tot het begin van de 20e eeuw een “onmogelijke” zaak, net als de reizen van de gebroeders Wright.

Het belangrijkste geval van voorstanders van “vrije” energie is dat enorme hoeveelheden energie kunnen worden gewonnen uit het veld van absoluut nul factoren. Dit is de kwantummechanische toestand van het probleem voor het gedefinieerde systeem dat wordt verkregen wanneer het systeem overgaat naar de meest toegankelijke mogelijke energietoestand waarin het zich kan bevinden. Dit wordt de “grondtoestand” van het systeem genoemd. Nulfactorenergie (ZPE) wordt in sommige gevallen beschreven als “rest”-energie, en het werd voor het eerst aanbevolen om in 1913 te worden gebruikt als een tweede type energie door Otto Stern en Albert Einstein. Het wordt in kwantummechanica-onderzoek ook “stofzuigerenergie” genoemd en is ook bedoeld om de kracht van absolute leegte aan te duiden.

Maar wat niet zo goed bekend is, zelfs onder praktiserende natuurkundigen, zijn alle effecten die het gevolg zijn van dit erkende aspect van de kwantumfysica. Er is echter een team van natuurkundigen en medewerkers in een aantal onderzoeksstudio’s en universiteiten die informatie aan het beoordelen zijn en hun bezorgdheid uiten over de vraag of het haalbaar is om dit soort energie op te graven voor gebruik als alternatieve energiebron, of dat dit krachtgebied op de achtergrond zou verantwoordelijk kunnen zijn voor traagheid en zwaartekracht. Deze kwesties zijn van belang vanwege het feit dat men begrijpt dat deze energie kan worden gemanipuleerd, en als gevolg daarvan bestaat de mogelijkheid dat de controle van deze kracht, evenals mogelijke traagheid en zwaartekracht, kan worden overgelaten aan het ontwerpen van medicijnen. In de subcategorie van dit gebied (quantumcariës-elektrodynamica) is enige vooruitgang geboekt bij het beheersen van de ontladingsprijzen van extatische atomen, evenals moleculen, deeltjes in laseronderzoek en elders.